Pełen tekst projektu ustawy ROG o ochronie bezpieczeństwa wewnętrznego w związku z realizacją polityki migracyjnej i uzasadnienia ustawy

Środowisko Ruchu Obrony Granic Roberta Bąkiewicza złożyło ponad 1000 podpisów w Sejmie, by zarejestrować komitet zbiórki kolejnych ponad 100.000 pod społecznym projektem ustawy o ochronie bezpieczeństwa wewnętrznego w związku z realizacją polityki migracyjnej. Poniżej pełen projekt ustawy wraz z uzasadnieniem.

Projekt ustawy o ochronie bezpieczeństwa wewnętrznego w związku z realizacją polityki migracyjnej Unii Europejskiej

Art. 1. W celu zapewnienia utrzymania porządku publicznego i ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego Rzeczypospolitej Polskiej Rada Ministrów jest obowiązana do zastosowania uprawnień wynikających z art. 72 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do wstrzymania obowiązków związanych ze stosowaniem przepisów prawa Unii Europejskiej dotyczących wspólnej polityki azylowej i migracyjnej.

Art. 2. W związku z wystąpieniem nadzwyczajnych okoliczności zagrażających bezpieczeństwu wewnętrznemu, w szczególności masowego napływu migrantów przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej, Rada Ministrów niezwłocznie przywraca tymczasową kontrolę graniczną na podstawie art. 25–28 rozporządzenia (UE) 2016/399 (Kodeks Graniczny Schengen).

Art. 3. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 2025 r. poz. 383) po art. 129 dodaje się art. 129 1 w brzmieniu:
„Art. 129 1. Kto, będąc funkcjonariuszem publicznym, działa na rzecz sprowadzania lub przyjmowania, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób niebędących obywatelami Państw Członkowskich Unii Europejskiej, w ramach wspólnej polityki azylowej i migracyjnej Unii Europejskiej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 8.”

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem

Uzasadnienie:

Celem ustawy jest zapewnienie, aby w procesie implementacji prawa Unii Europejskiej w zakresie polityki migracyjnej, w szczególności tzw. paktu migracyjnego, Rzeczpospolita Polska korzystała z przysługującej jej na gruncie art. 72 TFUE kompetencji do ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego i porządku publicznego.

Art. 72 TFUE stanowi, że polityki unijne w obszarze przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości nie naruszają wykonywania przez państwa członkowskie ich obowiązków dotyczących utrzymania porządku publicznego i ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego. Oznacza to, że państwa członkowskie mogą powstrzymać lub ograniczyć realizację obowiązków unijnych, jeżeli wykonanie tych obowiązków stwarza istotne ryzyko dla bezpieczeństwa narodowego. Dodatkowo należy mieć na uwadze treść art. 79 ust. 5 TFUE, który pozostawia państwom członkowskim prawo do ustalania wielkości napływu obywateli przybywających z państw trzecich. Uprawnienie to przysługuje państwom członkowskim w przypadkach, gdy do przyczyn migracji na ich terytorium zalicza się poszukiwanie pracy najemnej lub na własny rachunek.

Od lutego 2022 r. Rzeczpospolita Polska znajduje się pod poważną presją migracyjną związaną z wybuchem wojny na Ukrainie. Napływ ludności z terenów Ukrainy obejmuje zarówno osoby posiadające status uchodźców w rozumieniu Konwencji dotyczącej statusu uchodźców sporządzonej w Genewie w dniu 28 lipca 1951 r., jak również migrantów ekonomicznych. Polityka prowadzona przez Rzeczpospolitą Polską od momentu rosyjskiej agresji na Ukrainę zakładająca szereg ułatwień i udogodnień dla obywateli ukraińskich przybywających na terytorium Polski doprowadziła do napływu milionów osób, które w poważnym stopniu obciążają m.in. system opieki zdrowotnej, system edukacji oraz pomocy społecznej. W tym kontekście dalszy napływ migrantów stanowi poważne niebezpieczeństwo dla stabilności tych systemów oraz może skutkować poważnym osłabieniem państwa polskiego, zagrażać porządkowi publicznemu oraz bezpieczeństwu wewnętrznemu.

Dodatkowo należy mieć na względzie wywieraną na polską granicę presję ze strony władz Białorusi, której władze aktywnie uczestniczą w organizacji przerzutu na teren Państw Członkowskich Unii Europejskiej obywateli państw trzecich, w tym z obszaru Afryki oraz Azji. Od wielu lat Rzeczpospolita Polska ponosi poważne wysiłki mające na celu powstrzymanie procederu masowego, nielegalnego przekraczania granicy polsko – białoruskiej. Działania te podejmowane w interesie całej Unii Europejskiej zasadniczo pochłaniają wyłącznie zasoby państwa polskiego i nie są objęte jakimkolwiek mechanizmem solidarności w ramach Unii.

Jednocześnie terytorium Rzeczypospolitej stanowiące kluczowy obszar dla wspierania wysiłków militarnych walczącej Ukrainy narażone jest w szczególny sposób na infiltrację rosyjskich służb, a także akty sabotażu i terroru. W tej sytuacji konieczne jest natychmiastowe odejście od zasad wspólnej polityki azylowej i migracyjnej Unii Europejskiej, której dalsze wdrażanie stanowi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa wewnętrznego oraz stabilności
Rzeczpospolitej.

Konstytucja RP (art. 5 i art. 26 ust. 1) nakłada na władze publiczne obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa obywateli oraz nienaruszalności granic państwa. W konsekwencji ustawodawca krajowy ma prawo i obowiązek wskazania ram, w których Rada Ministrów powinna realizować zobowiązania międzynarodowe, zwłaszcza gdy wykonanie tych zobowiązań wiąże się z zagrożeniem dla bezpieczeństwa wewnętrznego. Konieczne jest więc, aby Rada Ministrów miała jasny mandat i obowiązek korzystania z wszelkich dostępnych instrumentów prawnych, które chronią Polaków przed zagrożeniami związanymi z masową migracją.

Rzeczpospolita Polska pełni szczególną funkcję – chroni zewnętrzną granicę Unii Europejskiej. Skala zagrożeń hybrydowych, prowokacji i prób destabilizacji, których doświadcza, jest nieporównywalna z sytuacją innych państw europejskich. W związku z powyższym konieczne jest wstrzymanie rozwiązań nakładających dodatkowe obciążenia.

Art. 72 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej jednoznacznie stanowi, że państwa członkowskie zachowują swoje kompetencje w zakresie porządku publicznego i bezpieczeństwa wewnętrznego. Rzeczpospolita Polska posiada uprawnienie do stosowania powyższej klauzuli, jako gwarancji traktatowej.

Polska udowodniła w ostatnich latach, że jest solidarna z innymi narodami, czego przykładem jest przyjęcie milionów uchodźców wojennych z Ukrainy czy organizowanie pomocy humanitarnej i finansowej w wielu miejscach na świecie. Jednak solidarność nie może oznaczać bezrefleksyjnego przyjmowania obowiązków, które zagrażają wewnętrznemu bezpieczeństwu państwa. W związku z powyższym konieczne wydaje się być zastosowanie wskazanych wyżej uprawnień.

Skuteczność realizacji celów projektowanej regulacji powinna być wzmacniana sankcją karną przewidzianą przez proponowaną nowelizację Kodeksu karnego. Nowy przepis art. 129 1 Kodeksu karnego koresponduje z dwoma innymi przepisami z zakresu prawa karnego. Po pierwsze umiejscowienie tego przepisu ma na celu podkreślenie, że chodzi tu o usankcjonowanie zachowania podobnego do tzw. zdrady dyplomatycznej, o której mowa w art. 129 kodeksu karnego. Znamiona czynu opisanego w art. 129 Kodeksu karnego pozostają dosyć nieprecyzyjne, głównie poprzez odwołanie się do pojęcia „działania na szkodę”, które wydaje się bardzo nieostre. Dlatego mając na uwadze, że zagrożenie migracyjne stanowi jedno z najpoważniejszych wyzwań dla władz publicznych i bezpośrednio dotyczy bezpieczeństwa państwa oraz praw i wolności Polaków, jest w pełni uzasadnione, aby usankcjonować szczególną postać działania przeciwko interesom Rzeczpospolitej poprzez sprowadzanie lub przyjmowanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób niebędących obywatelami Państw Członkowskich Unii Europejskiej, w ramach wspólnej polityki azylowej i migracyjnej Unii Europejskiej. Przepis ten, adresowany do funkcjonariuszy publicznych, ma stanowić dodatkową gwarancję niepodejmowania w przyszłości szkodliwych praktyk m.in. przez funkcjonariuszy Policji oraz Straży Granicznej, polegających na współdziałaniu w procederze przekazywania na terytorium Rzeczpospolitej obywateli państw trzecich przez służby niemieckie. Jednocześnie przepis ten będzie korespondował z treścią art. 264 Kodeksu karnego, który sankcjonuje, choć niestety w ograniczonym stopniu, nielegalne przekraczanie granicy.

Mając na uwadze, iż działania funkcjonariuszy publicznych wbrew opisanemu tu interesowi państwa stanowią niewątpliwie poważniejsze zagrożenie o charakterze systemowym, proponuje się, aby dolne zagrożenie karą było wyższe niż przewidziane w art. 264 § 3 Kodeksu karnego i wynosiło jeden rok.

Strona Ruchu Obrony Granic
https://www.ruchobronygranic.pl/

Chętni do współpracy Ruchem Obrony Granic i z Rotami Niepodległości Roberta Bąkiewicz mogą skontaktować się za pośrednictwem maila i telefonicznie.
[email protected]
509 941 261

Walkę Rot w obronie Polski i Polaków można wesprzeć finansowo, korzystając z poniższych kont:
Darowizny w PLN: 36 1020 1055 0000 9302 0445 6612
Darowizny w USD: 26 1020 1055 0000 9102 0445 8733
Darowizny w Euro: 46 1020 1055 0000 9702 0445 8758
Wpłata tytułem: darowizna na cele stowarzyszenia
Kod BIC (SWIFT): BPKOPLPW
IBAN: PL26 1020 1055
0000 9102 0445 8733

Roty można wesprzeć, przekazując
1,5% PIT
KRS 0000409211
Cel szczegółowy: Roty

Jan Bodakowski